Het CBS verandert burn-outklachten in psychische vermoeidheid door werk. Dat was groot nieuws voor verschillende landelijke media. Het past mooi in de heersende opvatting dat het getob over burn-out zwaar overdreven is. We weten niet eens wat we met de term bedoelen!
Veel ophef dus. Maar wat is er werkelijk aan de hand? En hoe kunnen we het verband tussen werk en stress het beste duiden?
Het CBS heeft op 23 februari een bericht geplaatst dat de antwoorden op de vijf vragen in de Nationale Enquête Arbeidsomstandigheden (NEA) over de relatie tussen werk en vermoeidheidgevoelens niet meer aangeduid worden met de term ‘burn-outklachten’. Vanaf 2017 gebruikte het CBS al de term ‘psychische vermoeidheid door werk’ met tussen haakjes de term ‘burn-outklachten’. Dat laatste vervalt dus.
Die enquête bevat de volgende vragen: ‘Ik voel me emotioneel uitgeput door mijn werk’; ‘Aan het einde van een werkdag voel ik me leeg’; ‘Ik voel me moe als ik ’s morgens opsta en geconfronteerd word met mijn werk’; ‘Het vergt heel veel van mij om de hele dag met mensen te werken’; ‘Ik voel me compleet uitgeput door mijn werk’ (1=Nooit – 7=Elke dag).
Als je gemiddeld 3.20 scoort op deze vragen dan heb je burn-outklachten.
Reden van het schrappen is dat de term burn-outklachten mogelijk verward wordt met het ziektebeeld burn-out. Door de term burn-outklachten te gebruiken, lijkt de situatie ernstiger dan die is. Welke term je ook gebruikt, het blijft belangrijk je druk te maken over de relatie tussen werk en stress.
Young professionals
Zelf zie ik de laatste tijd steeds meer twintigers en dertigers die gebukt gaan onder stress op het werk. De psychische lijdensdruk is groot. Ze voelen spanning in hun gezicht en op hun kaken, zijn vaak duizelig, voelen zich vermoeid en gehaast; ze slapen slecht en hebben pijn in nek en schouders. Ze ervaren dat ze als zombie door het leven gaan: het plezier is weg. Ze hebben een kort lontje en ervaren hun leven als nutteloos. Overmatig piekeren, kortsluiting in het hoofd, niet meer na kunnen denken, vergeetachtigheid en geen zin om nieuwe dingen aan te pakken, komen ook veel voor.
Wat doen de young professionals daaraan? Veel drinken, snacken, maaltijden afhalen, series bingen en zich terugtrekken. Alles om zichzelf maar te verdoven.
De meesten weten wel hoe ze hun stress zouden kunnen verminderen. Bijvoorbeeld door tijd te nemen voor ontspanning, verwachtingen bij te stellen, een dag onverwacht vrij te nemen. Maar het komt er niet van, het werk zuigt ze langzaam leeg.
Werkstress is niet iets is waar je gemakkelijk over praat op het werk. Schaamte staat in de weg. Leidinggevenden pikken de signalen van te hoge werkdruk niet op. En als burn-outklachten niet meer bestaan, dan wordt burn-out alsnog een groot probleem.